Zen, Çinçe’de meditasyon anlamına gelen “Ch’an” kelimesinin Japonca karşılığı. Manevi gelişimlerin bir aşaması olarak tanımlayabileceğimiz Zen felsefesi, ilk olarak Çin’de başlamış ardından Kore ve Japonya’ya yayılarak Uzak Doğu ülkelerinde etkili olmuştur. Günümüzde Japonya’da yay ile ok atışı sırf estetik bir eğlence olarak düşünülmenin aksine bilincin eğitimi amacını taşımaktadır.  Bu amaçtan ötürü ok sadece nişan tahtasını vurmak için atılmaz, kılıç düşmanı öldürmek için kınından sıyrılmaz, dansöz ise sadece vücudu ritmik olarak hareket ettirmek için dans etmez, aksine her şeyden önce bilinç, bilinçsizliğe uydurulmak zorundadır. Yani yay ile ok atan nişancı, önündeki nişan tahtasını vurmak görevinin kendisine verildiğini bilincinde olmamalıdır. Yay ile ok atmada, nişancı ile nişan tahtası birbirine karşı ve iki ayrı şey olmayıp, tek bir gerçek haline gelmelidir. Okçunun amacı sadece nişan tahtasını vurmak ve okçuluk sanatında ilerlemekten öte, kendi kişiliğinden soyunmayı ve eksiksiz yetkin bir tekniği benimsemeye çalışmak olmalıdır. Zen ile öteki dini, felsefi, gizemsel öğretiler arasındaki ayrım; Zen'in günlük yaşamdan asla yitmemesi ve uygulamaya yönelik olmasıdır. Zen yalnız okçuluk ile ilgili değil, kılıç sanatı, çiçek düzenleme, çay töreni, dans ve öteki sanatlarla da ilişkilidir.